กลายเป็นประเด็นร้อนเมื่อไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาเมื่ออาคารไม้ของบริษัทบอมเบย์เบอร์มา (Bombay Burmah Trading Corporation) บริษัทค้าไม้ข้ามชาติที่รุ่งเรืองที่สุดเมื่อ 131 ปีที่แล้ว ในจังหวัดแพร่ ถูกรื้อถอน อย่างไร้ร่องรอยเดิม
เกิดเป็นกระแสวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างกว้างขวางว่า แทนที่จะอนุรักษ์อาคารนี้ไว้ ให้เป็นประวัติศาสตร์ และอนุสรณ์สถานของจังหวัดแพร่เมื่อครั้งอดีตที่ร่ำรวยไปด้วยทรัพยากรของไม้สักซึ่งสอดคล้องกับคำขวัญประจำจังหวัดที่ว่า “ม่อฮ่อมไม้สัก ถิ่นรักพระลอ ช่อแฮศรีเมือง ลือเลื่องแพะเมืองผี คนแพร่นี้ใจงาม”
ล่าสุดก็มีข่าวดี เมื่อกรมศิลปากรที่ 7 เชียงใหม่ก็ ได้เข้ามามีบทบาทในการเข้ามาสำรวจชิ้นส่วนที่ถูกรื้อถอนไป เพื่อทำการบูรณะซ่อมแซมให้กลับมาดังเดิม โดยคาดว่าแผนบูรณะฟื้นฟูจะแล้วเสร็จในสิ้นเดือนกันยายนนี้ ก่อนผู้ว่าราชการจังหวัดจะเกษียร พร้อมส่งต่อแผนงานให้ผู้เกี่ยวข้องต่อไป
ท้ายนี้ขอฝากข้อคิดของ ศาสตราจารย์ ระพี สาคริก เอาไว้ให้คนรุ่นใหม่ได้ตระหนักรู้ถึงคุณค่าของสิ่งของ ถึงแม้มันอาจจะเก่า แต่ก็มีคุณค่าทางจิตใจต่อใครหลาย ๆ คนไม่น้อยเลยทีเดียว
Comments